Mikilvægar stéttir hafa orðið eftir Þórunn Elísabet Bogadóttir skrifar 17. ágúst 2011 08:00 Ef fram heldur sem horfir skellur á verkfall meðal leikskólakennara á mánudag. Verkfallið er sagt munu hafa áhrif á fjórtán þúsund fjölskyldur og sextán þúsund börn. Þegar þetta er skrifað bendir fátt til þess að samið verði á næstunni; deilan virðist frekar fara harðnandi. Mikilvægi stéttar eins og leikskólakennara er gríðarlegt. Óþarfi er að tíunda hversu viðamikið uppeldisstarf fer fram í leikskólum og hversu nauðsynlegt er að fólk viti af börnum sínum í góðum og hæfum höndum. Þá eru starfhæfir leikskólar eru nauðsynleg undirstaða í atvinnulífinu, án þeirra mun allt fara úr skorðum. Leikskólakennarar hafa nú dregist talsvert aftur úr grunnskólakennurum, sem þeir miða sig helst við. Formaður Kennarasambands Íslands segir í Fréttablaðinu í dag að gat á milli leik- og grunnskólakennara hafi verið brúað árið 2006, byggt á því að sambærilegt nám sé að baki störfunum. Leikskólakennarar eru hins vegar svo óheppnir að þeirra kjarasamningar runnu út skömmu eftir efnahagshrun, á meðan grunnskólakennarar sömdu fyrir það. Nú er svo komið að allt að 25 prósenta munur er á stéttunum. Samningar hafa verið lausir lengi og ekki er hægt að væna leikskólakennara um frekju eða óþolinmæði í þessum málum. Stéttin hefur aldrei farið í verkfall fyrr. Hafa verður í huga að þrátt fyrir að grunnskólakennarar hafi fjórðungi hærri laun en kollegar þeirra er ekki þar með sagt að launin séu til mikillar fyrirmyndar. Þvert á móti. Þessar stéttir eiga það sameiginlegt með ýmsum öðrum stéttum sem sinna einhverjum nauðsynlegustu störfunum í samfélaginu að hafa ekki verið metnar að verðleikum. Sem betur fer virðast foreldrar leikskólabarna og margir aðrir átta sig á mikilvægi skólanna án þess að verkfall þurfi til. Hins vegar gæti það verið ágætis áminning fyrir viðsemjendur þeirra ef af verkfallinu yrði. Auðvitað er hægt að hafa samúð með sveitarfélögunum sem mörg hver berjast í bökkum, en eins og Haraldur Freyr Gíslason, formaður Félags leikskólakennara, benti á í Kastljósi í gærkvöldi er erfitt að sjá að einhver ákveðinn tími sé réttari en annar til að framkvæma launaleiðréttingu. Þó að sveitarfélögin séu í erfiðri stöðu er ekki hægt að samþykkja að reynt verði að lágmarka skaðann af verkfalli með því að láta ófaglærða starfsmenn á leikskólum sinna störfunum. Með því er gert lítið úr aðgerðunum þótt að sögn formanns Sambands íslenskra sveitarfélaga sé það ekki ætlunin. Ekki á að þurfa að koma til þess að verkfallsverðir fylgist grannt með starfsemi leikskóla meðan á verkfalli stendur. Verkföll eru lögbundinn réttur og hann ber öllum að virða, sama hversu erfiðlega stendur á. Beita verður öllum mögulegum ráðum til þess að hægt verði að semja sem fyrst. Stéttir sem urðu eftir í góðærinu hafa ekki fengið leiðréttingu kjara sinna og það er tímabært að reynt sé að laga að minnsta kosti hluta af þeirri þróun. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Þórunn Elísabet Bogadóttir Mest lesið Ráðherrann Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Heimssýn úr músarholu – Gengur það? Ole Anton Bieltvedt Skoðun Halldór 30.11.2024 Halldór Félag áhugamanna um löggæslu Agnes Ósk Marzellíusardóttir Skoðun Innflytjendur eru blórabögglar Achola Otieno Skoðun Helvítis Píratarnir Unnar Þór Sæmundsson Skoðun Vók er vont – frambjóðandi XL kærður til lögreglu Kári Allansson Skoðun Að refsa eða treysta VG? Finnur Ricart Andrason Skoðun Eldra fólk þarf Jóhann Pál sem félagsmálaráðherra – nema kannski þeir auðugustu Viðar Eggertsson Skoðun Er „woke-ismi“ genginn of langt? Tanja Mjöll Ísfjörð Magnúsdóttir Skoðun
Ef fram heldur sem horfir skellur á verkfall meðal leikskólakennara á mánudag. Verkfallið er sagt munu hafa áhrif á fjórtán þúsund fjölskyldur og sextán þúsund börn. Þegar þetta er skrifað bendir fátt til þess að samið verði á næstunni; deilan virðist frekar fara harðnandi. Mikilvægi stéttar eins og leikskólakennara er gríðarlegt. Óþarfi er að tíunda hversu viðamikið uppeldisstarf fer fram í leikskólum og hversu nauðsynlegt er að fólk viti af börnum sínum í góðum og hæfum höndum. Þá eru starfhæfir leikskólar eru nauðsynleg undirstaða í atvinnulífinu, án þeirra mun allt fara úr skorðum. Leikskólakennarar hafa nú dregist talsvert aftur úr grunnskólakennurum, sem þeir miða sig helst við. Formaður Kennarasambands Íslands segir í Fréttablaðinu í dag að gat á milli leik- og grunnskólakennara hafi verið brúað árið 2006, byggt á því að sambærilegt nám sé að baki störfunum. Leikskólakennarar eru hins vegar svo óheppnir að þeirra kjarasamningar runnu út skömmu eftir efnahagshrun, á meðan grunnskólakennarar sömdu fyrir það. Nú er svo komið að allt að 25 prósenta munur er á stéttunum. Samningar hafa verið lausir lengi og ekki er hægt að væna leikskólakennara um frekju eða óþolinmæði í þessum málum. Stéttin hefur aldrei farið í verkfall fyrr. Hafa verður í huga að þrátt fyrir að grunnskólakennarar hafi fjórðungi hærri laun en kollegar þeirra er ekki þar með sagt að launin séu til mikillar fyrirmyndar. Þvert á móti. Þessar stéttir eiga það sameiginlegt með ýmsum öðrum stéttum sem sinna einhverjum nauðsynlegustu störfunum í samfélaginu að hafa ekki verið metnar að verðleikum. Sem betur fer virðast foreldrar leikskólabarna og margir aðrir átta sig á mikilvægi skólanna án þess að verkfall þurfi til. Hins vegar gæti það verið ágætis áminning fyrir viðsemjendur þeirra ef af verkfallinu yrði. Auðvitað er hægt að hafa samúð með sveitarfélögunum sem mörg hver berjast í bökkum, en eins og Haraldur Freyr Gíslason, formaður Félags leikskólakennara, benti á í Kastljósi í gærkvöldi er erfitt að sjá að einhver ákveðinn tími sé réttari en annar til að framkvæma launaleiðréttingu. Þó að sveitarfélögin séu í erfiðri stöðu er ekki hægt að samþykkja að reynt verði að lágmarka skaðann af verkfalli með því að láta ófaglærða starfsmenn á leikskólum sinna störfunum. Með því er gert lítið úr aðgerðunum þótt að sögn formanns Sambands íslenskra sveitarfélaga sé það ekki ætlunin. Ekki á að þurfa að koma til þess að verkfallsverðir fylgist grannt með starfsemi leikskóla meðan á verkfalli stendur. Verkföll eru lögbundinn réttur og hann ber öllum að virða, sama hversu erfiðlega stendur á. Beita verður öllum mögulegum ráðum til þess að hægt verði að semja sem fyrst. Stéttir sem urðu eftir í góðærinu hafa ekki fengið leiðréttingu kjara sinna og það er tímabært að reynt sé að laga að minnsta kosti hluta af þeirri þróun.
Eldra fólk þarf Jóhann Pál sem félagsmálaráðherra – nema kannski þeir auðugustu Viðar Eggertsson Skoðun
Eldra fólk þarf Jóhann Pál sem félagsmálaráðherra – nema kannski þeir auðugustu Viðar Eggertsson Skoðun