Skoðun

Lygi og lyfjaelítan

Gunnar Dan Wiium skrifar

Ég man eftir að að sóttvarnarlæknir Íslands sagði í fréttum að andlitsgrímur væru ekki að skila árangri við Covid og því þurftum við ekki að fara þá leið.

Ég man að mikið var talað um uppruna veirunar sem einhvert drullumall í kjötmarkaði í Wuhan sem by the way er í sömu götu og risastór veirurannsóknarstofa. Ég man að þeir sem sögðu að líklega væri um manngerða veiru að ræða voru rakkaðir niður sem samsærisbrjálæðingar. Nú talar engin um neitt og Kínverjar verjast ásökunum um mannleg mistök.

Ég man að boðun bóluefna, sem eru en á tilraunastigi til ársins 2023, vakti mikla lukku hjá flestum. Ég man að sóttvarnarlæknir Íslands lofaði um 90% vörn gegn smiti af covid.

Ég man að sóttvarnarlæknir Íslands og fleyrri ríkja töluðu um að einungis þyrfti einn skammt sem annaðhvort stóð af einni eða tveim sprautum allt eftir hver framleiðandinn var.

Ég man að sóttvarnarkæknir Íslands og fleyrri ríkja töluðu um að einungis væri þörf á 60-70% bólusetningarhlutfalli til að ná svokölluðu hjarðofnæmi. Ég man að ég varð glaður að heyra það því ég var ekki tll í að láta sprauta mig né barnið mitt með efni sem en er á tilraunastigi. Sjáið til, ég hef valið.

Nú eru þjóðarleiðtogar og borgarstjórar farnir að garga úr pontu í ásökunartón að ris smitana sé að rekja til hinna óbólusettra þrátt fyrir loforðin um 90% vörn við smiti hinna bólusettu sem engan vegin stenst. Óbólusettir fá ekki að vera frjálsir meðal fólks í borgum sem Berlín, þar er allt sem bendir til að áður en langt um líður fá óbólusettir ekki einu sinni að fara í matvöruverslanir né í strætó.

Sama er að gerast í Danmörku og víða annarsstaðar.

Nú eru margir að smitast ýmist bólusettir eða óbólusettir, eini munurinn virðist vera að þeir bólusettu vita ekki að þeir séu með Covid því bóluefnin minnka eða fjarlægja einkenni veirunar sem þýðir að þeir bólusettu smita í raun án þess að vita af sínum eigin veikindum.

Í gær talaði ég við unga konu sem trúir því sem henni er sagt. Hún var búin að fá tvö mismundandi bóluefni og var spennt að vita hvaða bóluefni hún fengi næst því bæði tvö sem hún hafði fengið áður höfðu verið tekin af markaði, traustverðugt finnst ykkur ekki?

Það eru engar trúverðugar upplýsingar að finna. Yfirvöld eru vanmáttug og treysta og apa bara eftir út frá upplýsingum sem koma frá stærri sellum að utan. Stóru sellurnar treysta á big pharma sem eru borin upp af hinum fáu. Hvern einasti bóluefna skammtur er seldur án ábyrgðar enda á tilraunarstigi. Ágóði hverrar einustu bólusetningar endar í vösum hinna fárra og við spyrjum engra spurninga því við teljum okkur valdlaus, vitlaus og vanmáttug.

Ég spyr dóttir mína oft heimskulegra spurninga og hún svarar oft og iðulega kaldhæðnislega, “uu, já pabbi, I have a brain”

Svo spurningarnar eru hvort ég geti, megi, eigi að spyrja spurninga, efast um trúvörðuleika big pharma og big goverments ? Á ég að trúa sóttvarnarlækni eða lögreglustjóra sem segir mér að hlýða?

Er ég með heila, innsæi og heilbrigða dómgreind eða fylgi ég fjöldanum bara út af því og ekkert annað?

Ég sem fyrrum fíkill mæti oft mótbárum í þessum efnum sem hljóða eitthvað á þessa leið, “þú hefur nú í gegnum tíðina sett í þig allskonar eitur án þess að vita hvað það inniheldur og svo núna ertu orðin einhver siðapostuli”

Spurningin sem sjálf segir allt sem segja þarf. Ég er nefnilega hættur að setja í mig allskonar eitur án þess að vita innihaldið. Ég er ekki lengur fangi í vitfirtu ríki veiks hugarfars, mjög einfalt.

Áður en ég spyr mig eða aðra afhverju sumir virðast vera á skjön við, ætti ég kannski að spyrja sjálfan mig, á skjön við hvað?

Er á “skjön við” að vera á skjön við fjöldan eða er ég á skjön við náttúruna, sannleikan og ljósið, því stefna þessara póla er sjaldnast samsíða heldur í sitthvora áttina.

Textinn er skrifaður með fyrirvara um að ég hafi rangt fyrir mér sem og stafsetningar og tölfræðivillur. Ég áskil mér einnig rétt til að standa ekki í rökræðum við neinn sem ekkert veit meira en ég því ég man að þeir sem allir héldu að vissu stöff, obvuisly ekki vissu stöff, sem gerir rökræður stöff ekkert annað en að réttpólitískum og innihaldslausum kappræðum.

Engin veit neitt og þess vegna hef ég valið sem meðbræðrum mínum og systrum ber að umbera.

Höfundur starfar sem smíðakennari




Skoðun

Skoðun

Nálgunarbann

Fjölnir Sæmundsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar

Sjá meira


×