„Spyr mig oft hvort öll þessi vinna sé þess virði“

Ófullkomnunin og karakterinn það mikilvægasta

Innblásturinn af línunni kemur til Björns úr mörgum áttum. 

„Ég sæki helst í gamlar myndir af íslenskum klæðnaði frá 19. og 20. öld og frá listasöfnum. Efnin sem ég finn og nota veita mér sömuleiðis mikinn innblástur en stærsti þátturinn er þó náttúran í kringum okkur sem er aðal innblásturinn fyrir því sem ég geri.

Ég hef alltaf sagt að ég vilji að fötin líti út eins og ég hafi fundið þau í einhverjum kofa á hálendinu, það er það fyrsta sem kemur til mín þegar ég byrja hönnunarferlið. Ég nota mikið antík hörefni og endurunnin náttúrulegan textíl í bland við ný efni. 

Það skiptir mig mestu máli að sjá karakter í flíkinni, einhverja ófullkomnun, það er eitthvað mjög rómantískt og heillandi við það að nýta um 100 ára gamlan handofin textíl sem hefur verið gleymdur og grafinn og gefa honum nýtt líf.“

Fylgir innsæi og tilfinningu

Björn vinnur mikið með antík söluaðila sem hringir í hann þegar að hún finnur textíl sem hún veit að passar hans stíl.

„Það getur tekið allt frá einni viku upp í einn mánuð, þannig ferlið getur verið mjög hægt. Svo bætist ofan á að það getur tekið allt að tvo til sex mánuði að lita hverja flík til þess að ná ákveðinni dýpt á litnum sem ég er ánægður með. 

Ég fer alltaf meira eftir innsæi og tilfinningu heldur en uppskrift. Textíllinn ræður ferðinni þannig ég fylgi því frekar hvernig textíllinn hegðar sér og aðlaga ferlinu eftir því, en það gerir líka hverja flík einstaka fyrir sig.“

Langir dagar en listin þess virði

Tískuáhuginn kviknaði snemma hjá Birni sem endaði á að fara erlendis í nám.

„Ég hef alltaf haft áhuga á tísku og klæðnaði en bjóst seint við að taka áhugamálið á þetta stig. Ég lærði grunn að sníðagerð og saumaskap fyrst í Tækniskólanum og varð það áhugasamur að ég fór í frekara nám í fatahönnun í IED í Mílanó.

Eftir útskrift vann ég um tíma hjá hönnunarstúdíóinu Deepti Barth í Berlín þar sem ég fékk ótrúlega reynslu og það veitti mér allt annað sjónarhorn á framleiðslu á fatnaði. Sú reynsla leiddi mig frá þessari hefðbundnu tísku og framleiðslu og yfir í meiri tilraunastarfsemi og handverksferli.“

Hann segir að litunin sé án efa mest krefjandi hluti af framleiðsluferlinu.

„Það er mjög tímafrekt að lita tugi metra af textíl nokkrum sinnum í gegn. Dagarnir eru oftast mjög langir á vinnustofunni og það er oft sem ég spyr mig hvort að öll þessi vinna á bak við þetta sé þess virði. 

Þegar að ég sé afraksturinn þá finnst mér vinnan þess virði og ég vona að það séu fleiri þarna úti sem sjá flíkurnar, eru sammála mér og geta tengt við þær á einhvern hátt.“