„Myndi klár­­lega sjá eftir því ef ég myndi hætta núna“

„Það var mjög gaman að kíkja heim. Hér er alltaf gott að vera þó það sé einnig gott að vera í Mal­mö. Mig langaði að koma heim á þetta mót, taka Ís­lands­meistara­titilinn og virki­lega gaman að fá þessa keppni við Eir,“ segir Guð­björg Jóna og á þar við hina bráð­efni­legu hlaupa­konu hjá ÍR, Eir Chang Hlés­dóttur, sem endaði í öðru sæti í 400 metra hlaupi á mótinu eftir harða keppni við Guð­björgu sem tók gullið með frá­bærum enda­spretti.“

Núna í sumar eru komin fimm ár síðan að ég bætti mig og ég finn núna eitt­hvað innra með mér, ein­hvern neista. Annars væri ég hætt.

Guðbjörg Jóna

„Mér finnst alltaf gaman að fá keppni þó svo að á sama tíma sé það mjög stressandi. Þetta ýtir okkur báðum á­fram. Ég hef mikla trú á Eir fyrir fram­tíðina. Held að hún verði góð. Ég var því mjög spennt fyrir því að færa mig upp í 400 metra hlaupið. Og það er það sem ég hef verið að gera núna upp á síð­kastið, færa mig upp í 200 og 400 metrana, frekar en 100 og 200 metrana. Ég vona því að Eir haldi sig líka í 400 metrunum. Ég spennt fyrir því að fá þessa keppni.

Ég klúðraði þessu hlaupi um helgina svo­lítið. Hægði of mikið á mér eftir 200-250 metrana og allt í einu kemur Eir mjög lúmskt fram fyrir mig. Þá vaknaði þetta gamla keppnis­skap upp hjá mér. Ég ætlaði ekki að leyfa henni að vinna. Ég var að koma alla leiðina hingað heim til Ís­lands og ætlaði mér að taka þennan titil. Sem betur fer náði ég því.“

Stefnir á fleiri Íslandsmet

Við erum náttúru­lega vön því að sjá þig hlaupa styttri vega­lengdir. Er þetta ein­hver þróun hjá þér á ferlinum? Ertu að horfa meira til þess að fara keppa 400 metrunum núna?

„Þetta er hluti af lang­tíma­sýn hjá mér byrjun, að fara meira í 400 metra hlaupið. Ég er svo­lítið bara byggð í þannig hlaup. Ég á, að ég tel, bara meiri séns í svona 200/400 sam­setningunni heldur en 100/200.“

Þrátt fyrir að vera að­eins 22 ára gömul er Guð­björg Jóna nú þegar hand­hafi Ís­lands­meta í 80-, 100-, 200- og 300 metra hlaupi utan­húss sem og í 60 metra hlaupi innan­húss. Næstu mark­mið hennar snú að því að bæta fleiri Ís­lands­metum í safnið.

„Mark­mið mitt núna snýr þó svo­lítið að því núna að ná Ís­lands­metinu í 200 metra hlaupi innan­húss, sem og 400 metrunum innan- og utan­húss. Þá yrði ég hand­hafi Ís­lands­meta í öllum sprett­hlaups­greinunum nema grinda­hlaupunum. Það væri mjög geggjað og er eitt­hvað sem ég horfi fram á.

Ís­lands­metið í 400 metra hlaupi utan­húss er ansi gott met. Ég þyrfti að ná að æfa vel fyrir það og hef lítið náð að æfa mig upp í 400 metra hlaupin undan­farið. Með það í huga er ég svo­lítið spennt að sjá hverju ég geta af­rekað í þeirri grein. Prófa mig að­eins á­fram í því. “

Meira íþróttamiðað umhverfi

Guð­björg flutti út til Sví­þjóðar í upp­hafi árs til þess að ein­beita sér meira að hlaupa­ferlinum. Á­kvörðun sem hefur reynst henni vel til þessa.

„Þjálfarinn minn úti er geggjaður. Ég tók fund með honum þegar að ég mætti út og listaði upp fyrir honum hvað ég vildi per­sónu­lega ná út úr mér sem í­þrótta­manneskju og mér finnst hann hafa náð að gera það alveg hundrað prósent. Utan­um­haldið þarna er mikið. Þarna er bara verið að hugsa um þig sem í­þrótta­manneskju. Hann er bara þjálfari, sem mér finnst geggjað, og eyðir rosa­lega miklum tíma í að setja upp á­ætlanir fyrir okkur og halda utan um okkur sem í­þrótta­fólk. Það sést bara svo rosa­lega vel hvað honum þykir vænt um í­þrótta­fólkið sitt.“

„Ég reif á mér haminn í æfingar­búðum 4.janúar og þegar að ég flutti út um 16.janúar var ég bara komin með tíma strax í mynda­töku og var svo í kjöl­farið strax kominn með fasta tíma hjá sjúkra­þjálfara einu sinni í viku. Utan­um­haldið þarna úti finnst mér vera betra þarna úti heldur en hér heima. En á sama tíma vil ég ekki vera gera neitt lítið úr að­stæðunum hér á Ís­landi. Það sem ég upp­lifi úti í Sví­þjóð núna er að­eins meira í­þrótta­miðað. Það er eitt­hvað sem ég hef verið að leita eftir og er mjög á­nægð með mig að hafa tekið þetta stökk út.“

Raunin hér heima hjá Guð­björgu var á þá leið að hún sinnti námi og oft tveimur störfum með fram hlaupa­ferlinum. Hluti af því sem heillaði við stökkið til Sví­þjóðar var að prófa að sinna hlaupa­ferlinum ein­göngu.

„Týpískur dagur hjá mér úti í Sví­þjóð núna er á þá leið að ég fer á æfingu um klukkan tíu á morgnanna og æfi til um tólf, hálf eitt. Þá fer ég og næri mig al­menni­lega og sinni svo endur­hæfingu. Annað hvort hjá sjúkra­þjálfara, fer í nudd eða bara hvíli mig. Ég finn því­líkan mun á mér á æfingum því hér heima var ég rosa vön því að mæta á æfingar seinni partinn og það var svo­lítið þreytandi. Maður fann fyrir þreytu í líkamanum.

Þetta er því kær­kominn saman­burður og ég er mjög á­nægð með að hafa prófað þetta líka. Þetta var eitt­hvað sem ég átti eftir að prófa sem í­þrótta­maður. Svo er stefnan tekin á meistara­nám úti í Sví­þjóð síðar á árinu. Með því get ég haft eitt­hvað smá meira að gera sam­hliða hlaupa­ferlinum, klárað að mennta mig og er því mjög spennt fyrir fram­haldinu.“

„Mjög erfið ákvörðun“

Guð­björg er því ekki á heim­leið í bráð en þó svo að þessi breyting hafi gengið upp eins og í sögu til þessa er ekki hægt að segja að um auð­velda á­kvörðun hafi verið að ræða fyrir hana, að taka stökkið til Sví­þjóðar. Guð­björg er að eigin sögn mjög heima­kær.

„Þetta var alveg mjög erfið á­kvörðun að taka. Og ég fékk smá sam­visku­bit með því að vera taka þessa á­kvörðun. Fannst ég vera leiðin­leg við æfinga­hópinn minn og þjálfarana mína hér á Ís­landi. Þetta er þó eitt­hvað sem ég skuldaði sjálfri mér að prófa. Ég sé svo alls ekki eftir því að hafa gert það. Þetta er bara eitt­hvað sem maður þarf að gera til þess að verða betri í­þrótta­maður. Ég er alla­vegana bara mjög á­nægð með þetta og stolt af sjálfir mér að hafa prófað þetta.“

Fann neistann á nýjan leik

Ó­hætt er að segja að á einu ári hafi hlaupa­ferill Guð­bjargar tekið miklum og góðum breytingum. Guð­jón Guð­munds­son tók við­tal við Guð­björgu fyrir í­þrótta­deild Stöðvar 2 í janúar fyrir rúmu ári síðan. Þá var Guð­björg að snúa aftur eftir langt og strangt meiðsla­tíma­bil og sagðist þá í­trekað hafa hugsað um að kveðja hlaupa­ferilinn.

Hún stóð hins vegar með sjálfri sér, gafst ekki upp, og er núna komin í gott um­hverfi í Sví­þjóð og horfir fram á bætingar.

Gefur þú þér tíma til þess að horfa að­eins til baka og sjá styrkinn í því að hafa ekki gefist upp, heldur haldið á­fram og vera nú á þessum góða stað?

„Já. Þetta hafa verið erfið undan­farin ár frá því árið 2019. Ég var náttúru­lega mjög góð þegar að ég var yngri, náði þessum medalíum á Ólympíu­leikum æskunnar og EM u18 árið 2018 og setti þessi met sem ég hef sett.“

„Eftir svona gott gengi er síðan mjög erfitt þegar að maður meiðist og það gengur ein­hvern veginn ekkert upp. Núna í sumar eru komin fimm ár síðan að ég bætti mig og ég finn núna eitt­hvað innra með mér, ein­hvern neista. Annars væri ég hætt. Mig langar að komast aftur á þennan stað, að vera með þeim bestu í Evrópu og í heimi. Ég myndi klár­lega sjá eftir því ef ég myndi hætta núna. Því þá væru alltaf hvað ef? spurningarnar á sveimi hjá mér.

Ég finn það núna að þetta er eitt­hvað sem ég vil eyða tíma mínum í, eyða minni orku í. Það eru líka miklir peningar sem fara í þetta og erfitt fyrir and­legu heilsuna þegar að það gengur ekki allt upp. Þetta er eitt­hvað sem maður vill gera. Kannski er maður eitt­hvað geð­veikur en þetta er bara það sem maður þarf að gera.“

En hvað tekur nú við hjá Guð­björgu. Hvað er það næsta á döfinni?

„Núna held ég aftur til Sví­þjóðar, held á­fram að æfa. Við ætlum að byggja rosa­lega ofan á það sem við höfum verið að gera fyrir sumarið. Ég byrja á því að keppa á Norður­landa­mótinu núna í mars, það er ein­mitt í Mal­mö þar sem að ég bý. Ég er rosa­lega spennt fyrir komandi sumri því æfingarnar hafa verið að ganga mjög vel.

Ég þarf bara að ná þessum tækni­lega hluta rétt og hafa trú á sjálfri mér. Mæta á línuna, vera ekki að hugsa um hinar stelpurnar, heldur hafa trú á því sem ég hef verið að gera og þjálfarinn er búinn að vera leggja vinnuna í. Ég er svo ekkert endi­lega að horfa á Evrópu­mótið eða Ólympíu­leikana núna. Heldur er ég meira fókuseruð á lang­tíma­sýnina núna. Að vera komin í geggjað form árið 2028“